Rozdział XIV

Oczami Alice

                Kierując się drogą numer dziewięćdziesiąt jeden po godzinie dojechałam do przydrożnego baru, w którym Alex dokonał rzezi. Teren w około ogrodzony był żółtą taśmą. Zjechałam z drogi,  zatrzymałam się na skraju parkingu. Wzięłam kilka głębszych oddechów i wysiadłam. Na moje szczęście nikogo nie ma w okolicy. Przeszłam pod taśmą i niepewnie weszłam do środka budynku. Wszędzie były ślady krwi, na podłodze, ścianach, fotelach, stołach. Zamknęłam oczy i zaczęłam wyobrażać to co tu mogło zajść. Zaczęłam dotykać różnych rzeczy, w pewnym momencie wyczułam nawet jego zapach. Był bardzo słaby, ale był i wtedy to poczułam. Było to uczucie przyciągania z innej strony, w środku czułam jak bym nie była sama, czułam to co on czuje. Ból, smutek, żal, złość oraz samotność. Wybiegłam z lokalu, szybko wsiadłam do samochodu i ruszyłam w dalszą drogę. Nie wiedziałam dokąd zmierzam, ale wiem, że muszę dojechać tam szybko. Jechałam na północ, mijałam wiele miast, ale żadne nie było tym, w którym jest on. Dla umilenia czasu włączyłam radio. Przeskakiwałam z kanału na kanał, aż w końcu trafiłam na wiadomości.

W mieście Dayton doszło do kolejnej masakry. Ciała ofiar były tak samo skatowane jak w poprzedniej tragedii. Mieszkańcy są przerażeni i skarżą się na bezczynność policji, która apeluje o pozostanie w domu w godzinach wieczornych. Jeśli ktoś widział kogoś wychodzącego z lokalu prosimy o natychmiastowy kontakt z policją!

Wyłączyłam ze złością radio. W oczach stanęły mi łzy, tyle niewinnych ludzi. Wyciągnęłam mapę, Dayton, Dayton. Jest! Zostało mi jeszcze pięćdziesiąt kilometrów. Automatycznie przyspieszyłam, błagam bądź tam jeszcze. Na miejsce dojechałam o zachodzie słońca. Więź doprowadziła mnie do luksusowego, pięciu gwiazdkowego hotelu. Zaparkowałam za rogiem. Chwilę czekałam i zobaczyłam go jak zwykle w czerni. Miałam ochotę wysiąść i wykrzyczeć mu w twarz, że jego wpływ na mój umysł nie podziałał. Powstrzymałam się jednak i poczekałam, aż oddali się kawałek. Tak jak myślałam udał się do jakiegoś klubu. Mimo ostrzeżeń policji w środku panował gwar. Spojrzałam na wiszący nad drzwiami szyld. Klub nocny. Świetnie. Spojrzałam na swój strój, miałam na sobie czarne rurki, bordową bokserkę, czarną skórzaną kurtkę i czarne szpilki. Czemu w pośpiechu nie mogłam trafić na coś wygodniejszego? W środku panował hałas, na parkiecie w ścisku tańczyło wiele osób. Usiadłam na podwyższonym krześle przy barze.

-Co podać?

-Dwa razy czystą.

-Już się robi.- Po chwili przed moim nosem stały dwa kieliszki z alkoholem. Pośpiesznie wypiłam jeden po drugim. Zaczęłam ukradkiem rozglądać się po pomieszczeniu. Siedział w czerwonym boksie i popijał jak zawsze Burbon. Zeskoczyłam z siedziska i ruszyłam na środek sali. Zaczęłam tańczyć w rytm szybkiej piosenki. Co jakiś czas próbowali do mnie dołączyć się jacyś mężczyźni. Zwinnymi ruchami wyplątywałam się z ich objęć.

Oczami Alexandra

                Spojrzałem w kierunku parkietu, w oczy ponownie rzuciły mi się płomienno rude włosy. Wcześniej widziałem je przy barze. Ich właścicielka skutecznie nie pokazywała swojej twarzy. Ten kolor, tak dobrze znany i wyjątkowy. Przyglądałem się jej ciału, które poruszało się wyzywająco w rytm muzyki. Pociągnąłem spory łyk alkoholu i ruszyłem na parkiet powoli sunąc w jej kierunku.

Oczami Alice

                Spojrzałam na miejsce, na którym przed chwilą siedział jeszcze Alex. Niestety już go tam nie było. Nagle poczułam dłonie na swoich biodrach. Od razu je rozpoznałam. Jego ciało przylgnęło do mojego. Zaczęliśmy kołysać się w tym samym tempie. Odgarnął mi włosy z szyi na drugi bok. Nawet nie domyślił się, że jestem wampirem.

-To zaboli tylko troszkę.- Wymruczał do ucha. Mimowolnie uśmiechnęłam się pod nosem. Wykorzystam jego broń, świadomość, że myśli iż ja go nie pamiętam. Z wampirzą siłą przygniotłam go do najbliższej ściany. Przez jego twarz przemknęło zaskoczenie. Uśmiechnęłam się zalotnie.

-Nie ładnie to tak rzucać się na swoich z zębami.- Nic nie odpowiedział.- Coś się stało?

-Nie, nic. Nie wiedziałem, że w mieście jest jeszcze jakiś wampir.

-Teraz już wiesz. A i jak byś mógł to przestań zwracać na nas taką uwagę mediów.- Mrugnęłam i wróciłam do baru.- To samo.- Powiedziałam do barmana. Po chwili w ręku trzymałam już pusty kieliszek. Odwróciłam się i zobaczyłam, że wychodzi. Udałam się za nim. Utrzymywałam bezpieczną odległość. Po kilku minutach doszliśmy do parku. Ruszyłam równoległą ścieżką do tej którą szedł Alex. W przeciwnym kierunku szła jakaś blondynka. Alex zaszedł jej drogę i w sekundę przygniatał do drzewa. Ukryłam się za drzewem. Wampir wyszeptał jej coś na ucho po czym zaczął nachylać się w kierunku szyi dziewczyny. Zareagowałam natychmiastowo. Oderwałam go od tej biedaczki.

-Zapomnisz o tym zdarzeniu, minęliśmy się tylko w parku, a teraz wracaj do domu.- Nakazałam jej. Odwróciłam się twarzą do Alexandra.- Musisz z tym skończyć!

-Bo co?!- Warknął.

-Alex…- Wyszeptałam.

-Słucham?- W oczach momentalnie stanęły mi łzy, które po chwili spływały po policzkach.

-Ja wszystko pamiętam…

-Jak to możliwe?

-Nie wiem, chyba w krwi miałam jeszcze resztki tamtej rośliny.- Wyłkałam.- Błagam nie wymazuj mi siebie. Kocham cię! Słyszysz? Kocham cię! I nie wytrzymam bez ciebie!

-Ja ciebie też.- Złożył na moich ustach pocałunek. Stęskniony, spragniony. 

+++++++++++

Ha i jest ! Zawzięłam się i go skończyłam ! Jestem z siebie dumna bo przegoniłam mojego lenia precz haha ! ;D 

I jak ? Mnie się podoba ;P (Sorka  za skromność)

No to pozdrawiam i do napisania kochani ;* <3 Jesteście kochani i cudowni !!

Paaa !