Rozdział XXXII

Oczami Alice

                Jechałam samochodem wraz ze starszą wampirzycą, niemal pustymi drogami. Między nami wisiała nieprzerwana cisza. Włączyłam radio, aby po chwili do naszych uszu doleciały przyjemne dźwięki rockowej piosenki.

Z jednej strony chciałam wyskoczyć z tego auta i znaleźć się jak najdalej od Eileen, z drugiej zaś byłam ciekawa dokąd zmierzamy. Czy obawiałam się tego wyjazdu? Może trochę, ale czy na świecie istnieje osoba, która nie boi się swojej przeszłości? Przeszłość. Czy to po nią właśnie jedziemy?

                Podróżowałyśmy już od czterech godzin. Miałam po dziurki w nosie siedzenia w metalowej puszce z napędem na cztery koła. Czułam lekkie pieczenie w gardle, byłam głodna.

-Zatrzymaj się przy jakimś barze.

-Ani mi się śni.

-Jestem głodna.- Wampirzyca nachyliła się nad moimi kolanami i otworzyła schowek pełen woreczków z krwią.

-To powinno wystarczyć.- Skrzywiłam się na samą myśl o zatopieniu zębów w plastik oraz chłodną ciecz. Zatrzasnęłam drzwiczki przybierając obrażoną i kpiącą minę.

-Co ci szkodzi zatrzymać się?!

-Nie mam ochoty tracić czasu, ani narażać niewinnych osób na twoje nieobliczalne alter ego, czy cokolwiek to jest.- Przy tych słowach wskazała mnie.

-Przynajmniej powiedz gdzie jedziemy.

-Jedziemy, kropka, kropka, kropka.

-Aha.-

                Droga straszni mi się dłużyła, ale po kolejnych dwóch godzinach przekroczyłyśmy granicę miasta White Harbor.

Na zewnątrz świeciło słońce, które co jakiś czas chowało się za pierzaste chmury. Miasto było dość duże, a na ulicach panował ruch. Eileen bez większych problemów krążyła między budynkami, sprawnie przedzierając się na wschodnie obrzeża White Harbor.

                Dojechałyśmy do cmentarza, który był otoczony starymi i nieco podupadłymi, kamiennymi murami. Z niechęcią wysiadłam i pomaszerowałam na teren pochówku ludzi. Groby były zniszczone, zaniedbane, obrośnięte mchem, a niektóre pochłonięte przez ziemię. Rozejrzałam się dookoła i dostrzegłam zgarbioną, starszą kobietę, która nachylała się nad jedną z mogił. Po plecach wzrokiem prześlizgnęłam się na pomarszczony kark. Poczułam delikatne ukłucie w dziąsła i po chwili wyrosły mi kły. Do moich uszu doleciał nierówny dźwięk jej serca, a komórki węchowe zostały podrażnione przez zapach świeżej krwi. Nie wytrzymałam narastającego we mnie głodu, rzuciłam się jej do gardła. Staruszka krzyczała chrapliwie, nie była nawet w stanie szarpać się. Jej puls szybko wyzerował, a serce ustało. Padła martwa, czułam się wyśmienicie. Podeszłam do oniemiałej towarzyszki.

-Było trzeba się zatrzymać, gdy mówiłam.

-Ty… Nie możesz zabijać… Alice, ty tego nie robisz.

-Mogę, w każdej chwili, każdym dniu, w każdym miejscu i obojętnie, czy moje wspomnienia powrócą, czy też nie to będą to tylko chwile z mojego życia, a ja nadal pozostanę tym kim jestem. Jestem wampirem i to- tu wskazałam trupa- jest nieoderwaną częścią każdego z nas, Eileen.

-Chodź, chcę ci tylko coś powiedzieć, potem rób co chcesz. W tedy kiedy Gabriela przywracała ci dawne życie Margaret i Nathaniel kategorycznie zakazali odnawiać jedno ważne i zarazem straszne wydarzenie z waszego życia.- Niezbyt wiedziałam o kim i o czym ona mówi, lecz coś kazało mi słuchać uważnie, wiec tak też zrobiłam.

                Szłyśmy wysoką trawą między starymi dębami. Znalazłyśmy się w najstarszej części cmentarza. Groby były ledwo widocznymi ruinami lub wcale nie było po nich śladu. Stanęłyśmy przy jednym, na którym nie dało odczytać się danych.

-Kto tu leży?- Spytałam.

-Twój rodzony, młodszy brat.

-Co?! Proszę, opowiedz mi.- Moje zaskoczenie było ogromne, aż wbiło mnie w ziemię. Może utraciłam wspomnienia, ale na pewno nie miałam prawdziwego rodzeństwa. To niemożliwe. 

~~~~~~~~

Dzisiaj krótko, ale nie mam chwilowo czasu, no i problemy z kompem...

To nie jest nic nadzwyczajnego, ale postaram się skleić coś porządniejszego następnym razem :) No i sorka za błędy. 

Stwierdzam fakt, iż moja głowa jest nieogarnięta i, że za nią nie nadążam. Wczoraj sobie siedzę i przyszedł mi kolejny pomysł na opowiadanie, albo raczej kolejne dwa :D Jedno normalne, a drugie fantastyczne... Na razie popiszę sobie w wordzie i popaczę co z tego wyniknie ;)

PS zajęłam trzecie miejsce w konkursie na TEJ STRONIE  zachęcam do czytania. Moja praca to ta bez danych z pogrubioną czcionką xD 

PS2 biorę udział w konkursie na TEJ STRONIE (zgłosiłam mojego innego bloga o-b-c-a.blogspot.com) więc błagam o głos!!! 

 

Pozdrawiam was moi kochani ! Całusy itp itd <3 :*****

KOMENTUJCIE bo bez tego nie ma rozdziału! ;P