Rozdział XXXVIII

ALICE

            Alex i Grace siedzieli na ławce i obserwowali moje poczynania. Słuchałam uważnie wskazówek Josepha odnośnie mojej anielskiej strony i mocy z nią związaną.

-Musisz skupić się na tym czego chcesz. Moc często reaguje już na twoje myśli, strach, gniew. Powinnaś jasno nadać jej cel. Nie wybiegaj za daleko i nie myśl o tysiącu rzeczy na raz. Zamknij oczy i wyobraź sobie swoje dłonie, tylko dłonie otoczone błękitnym światłem. Zażądaj by moc pokazała się, ale nie do celów obronnych.

-Mówisz jakby to była jakaś istota.- Szepnęłam.

-W pewnym sensie tak jest. Aniołowie swą potęgę czerpią z życia i z światłości, więc w połowie ona żyje. A teraz spróbuj zrobić to co ci mówiłem.- Wzięłam głęboki wdech pozwalając powietrzu delikatnie wpełznąć do mych płuc. Wyobraziłam sobie jak błękitne światło oplata moje dłonie. Chciałam ponownie to poczuć, ciepło z tym związane i siłę. Niestety pierwsze kilkanaście prób nie powiodło się.

-To się nie uda!- Wrzasnęłam zaciskając pięści.- Czy zawsze musi się coś najpierw stać bym stała się przydatna?!

-Uspokój się. Nie aktywuj mocy gniewem.

-Może to jedyny sposób?! Przecież najważniejsze żeby działało!- Byłam sfrustrowana i podirytowana. Joseph chciał do mnie podejść, ale wystarczył tylko lekki dotyk, a anioł poleciał na drugi koniec ogrodu. Spojrzałam na swoje ręce. Udało się! Po chwili zorientowałam się, że błękitne światło zaczyna oplatać moje ciało coraz bardziej. Pochłaniało jego całą powierzchnię. Chciałam by się skurczyła, ale nie panowałam nad nią. Zawładnęła mną i jedyne czego pragnęłam, czego ona pragnęła to zgładzenie choćby najmniejszego mroku. Moje pełne gniewu spojrzenie powędrowało w kierunku Alexandra.

-Alice uspokój się! Musisz nad tym zapanować!- Alex wstał mówiąc do mnie. Nie słuchałam go tylko chwyciłam za koszulę i cisnęłam nim o drzewo.

ALEXANDER

            Podniosłem się szybko z ziemi nastawiając skręcony nadgarstek. Alice zatracała się coraz bardziej. Błękitne światło oplatało ją i krążyło po całym jej ciele. Wyglądała jak chodzące, niebieskie mini tornado, które zbliżało się do mnie.

-Musimy jej pomóc. Jeśli się zatraci całkowicie straci duszę i stanie się maszyną do zabijania dzieci ciemności.

-Jakiś pomysł?- Mruknąłem i przygotowałem się do kolejnego ciosu. Tym razem poleciałem w róg ogródka.- Alice nie będę z tobą walczył. Nie jesteś sobą, proszę wróć do nas, do mnie!

-Milcz wampirze!- Głos, którym to coś przemawiało nie należał już do mojej Alice. Chciałem wstać i ją wyminąć, ale nie zdążyłem. Jedną ręką chwyciła mnie za kark, drugą bez cienia zawahania wbiła w klatkę piersiową. Jej palce zacisnęły się na martwym sercu. Ból był niemiłosierny, jakby ktoś wbijał we mnie kołek.

-Joseph zrób coś bo ona go zabije!- Wrzeszczała spanikowanym głosem Grace.  Anioł ostrożnie podszedł Alice od tyłu i zagłębił ręce w błękitnej mocy. Przymknął oczy i zaczął szeptać w dziwnym języku. Po kilku minutach dłoń dziewczyny opuściła moje ciało.

-Ja…- Nie skończyła ponieważ zemdlała. W ostatnim momencie złapałem ją. Bez słowa zaniosłem ją na kanapę. Pogłaskałem po policzku. Ta cała sprawa coraz mniej mi się podoba. Zbyt duże ryzyko.

-Nie mówiłeś, że to będzie zagrażać jej życiu!- Warknąłem w stronę anioła.- Lepiej wymyśl inne ćwiczenia bo ona nie będzie tego robić! Tobie i tej całej Radzie Słońce za mocno przypala mózgi tam na górze!

-Nie do ciebie należy ta decyzja. Zresztą ona już nie ma wyjścia.- Odparował Joseph. Ściągnąłem brwi.

-Nie pozwolę by coś jej się stało, więc lepiej wysil szare komórki i wymyśl coś innego.- Syknąłem i usiadłem obok Alice głaszcząc po włosach.

ALICE

            Głowa bolała mnie niemiłosiernie. Byłam zmęczona. Powoli otworzyłam oczy, które oślepiło rażące Słońce. Podniosłam się do pozycji siedzącej. Pierwsze co zobaczyłam, gdy obraz nabrał ostrości to zmartwiona twarz Alexa.

-Dobrze się czujesz?- Spytał przykładając dłoń do mojego policzka.

-Głowa mi pęka.- Spojrzałam na niego uważnie. Dopiero teraz wróciło do mnie to co się działo.- Ja przepraszam, nie wiem co we mnie wstąpiło.- Wampir ucałował mnie w czoło.

-To nie twoja wina.- Spojrzał z obrzydzeniem na Josepha.

-Powinnam szybko nabrać sił. Alex ja muszę nad tym zapanować.

-Nie! Nie będziesz tego robić!

-I tak to zrobię za twoim pozwoleniem czy bez niego.- Wstałam.- To moja decyzja, mój wybór, Alex.

-Nie mogę cię stracić.- Szepnął.

-Nie stracisz. 

~~~~~~~~~~~~

Hejka !

Sorka, że tak krótko, ale nie mam zbytnio czasu... Ah te wakacje xD 

Mam nadzieję, że się podobało :)

KOMENTUJCIE ;p 

Pozdrawiam ;**